ράπαυλος

ὁ, Α

ο ῥαπαύλης*.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ῥάπα + αὐλός, πρβλ. δί-αυλος (πρβλ. και το χωρίο τού Ησύχ. στη λ. ῥάπα)].